Dit is een onderdeel van de blog van Suzan Aretz.

Begin augustus kleurt Amsterdam regenboog, tijdens de jaarlijkse Pride Amsterdam. Wij gingen er dit jaar om wel heel bijzondere reden naar toe.

Eerst even over die Pride week. Want veel mensen denken dat Pride Amsterdam vooral de canal Pride is. De optochten van boten op de eerste zaterdag van augustus. Het is wat wij zien op het journaal en waarover we lezen. Toch is Pride véél meer dan dat.

Dat ontdekten wij overigens dit jaar ook voor het eerst, met dank aan ons eigen regenboogkind. Die wilde dólgraag naar Pride om te zien hoe het is om ergens te zijn waar iedereen gelijk is en waar het niet gek is als je anders bent dan anderen.

Dat wij een regenboogkind hebben weten we al lang. Het is nooit een issue geweest. De drang naar gelijkgestemden, het voelen dat je jezelf kunt zijn is voor ons dan ook ontzettend belangrijk om te erkennen en om ons kind daarin te begeleiden. Wetende ook dat dat niet voor ieder kind het nest is waarin het geboren wordt.

Dus gingen we online op zoek wat we allemaal tijdens Pride week zouden kunnen ondernemen. Ook voor ons een eye opener, want er is heel veel te doen gedurende deze periode. Omdat ons moppie pas 12 is vallen een aantal activiteiten af, simpelweg vanwege de leeftijd. Maar er bleef genoeg over.

Pride wandeling

Zoals de Pride wandeling van Een Tassie. Een organisatie die in een aantal grote steden wijkwandelingen verzorgt die je zelf kunt lopen. In je tassie, in ons geval in regenboogkleuren, zit alles wat je nodig hebt. De route, iets te drinken, te eten en heel veel informatie.

De Pride wandeling gaat langs meerdere punten in Amsterdam die belangrijk zijn voor de LHBTIQ+ gemeenschap en bevat daarnaast heel veel informatie, waarvan wij het merendeel eigenlijk simpelweg niet wisten. Super leuk dus om te doen.

Trots

Maar wat nóg leuker was is de verrukking op het gezicht van ons kind. Bij het lopen door Amsterdam en het zien van al die regenboogvlaggen. Het compliment dat ons kind – terwijl we door de Regulierdwarsstraat lopen – van een voorbijganger krijgt op de vlag die om de schouders hangt. Je ziet het vertrouwen met iedere stap groeien.

Het rondlopen ermee is nog wat spannend maar tegelijkertijd wordt ‘ie met zoveel trots gedragen dat we niet anders dan zo fckn trots zijn op dit kind. Dat op 12jarige leeftijd al zoveel meer lef heeft dan menig volwassenen. Die onbevangenheid, die eigenheid, ik hoop dat die voor altijd zal blijven.

De glimlachen die ik heb gezien bij mensen die naar ons keken, het zelfvertrouwen dat ik daardoor heb zien groeien, de onvergetelijke herinneringen die we samen in die paar uur Amsterdam hebben gemaakt. Onbetaalbaar!